Σελίδες

Πώς να είστε "κύριος" σε μια κηδεία

Η κηδεία είναι μια τελετή όπου αποτίουμε τιμή σε κάποιον που έφυγε από την ζωή. Και όπως κάθε τελετή, έχει τους κανόνες της...
Πώς ντυνόμαστε:
Μαύρο κοστούμι, λευκό πουκάμισο, σκούρα γραβάτα, μαύρα παπούτσια. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος που οι κανόνες καλής συμπεριφοράς επιτρέπουν σε έναν gentleman να εμφανισθεί σε μια κηδεία -ειδικά αν πρόκειται για συγγενικού ή κοντινού προσώπου. Τα τζιν και τα αθλητικά παπούτσια τα απολαμβάνετε όλη την υπόλοιπη εβδομάδα... Και όχι, είναι άλλο πράγμα το μαύρο δερμάτινο μπουφάν με τα καρφιά και άλλο το μαύρο κοστούμι.
Πώς φερόμαστε:
Είμαστε πάντα εκεί λίγη ώρα πριν αυτήν που γράφει η πρόσκληση. Στην κηδεία δεν πάμε για να κάνουμε εντυπωσιακή είσοδο, ερχόμενοι με θόρυβο καθυστερημένοι, ούτε προσπαθούμε να πούμε κάτι εξεζητημένο. Κρατάμε τα σχόλιά μας όσο πιο λιτά και ταπεινά γίνεται. Το "λυπάμαι για την απώλειά σας" είναι αρκετό. Ο άνθρωπος που θρηνεί, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε αν ακούσει τώρα είναι η γνώμη σας για τον μακαρίτη, ή οι φοβερές ιστορίες που ζήσατε παρέα.
Αν η οικογένεια ζητήσει να μην σταλούν στεφάνια, σεβόμαστε την επιθυμία τους. Αν ο άνθρωπος που έφυγε μάς είχε φερθεί πολύ καλά όσο ήταν στην ζωή και νιώθουμε πως πρέπει κάπως να ανταποδώσουμε, προσφέρουμε κάποιο ποσό σε ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα στην μνήμη του.
Κατά την διάρκεια της λειτουργίας, δεν πιάνουμε κουβέντα με άλλους. Από σεβασμό στην οικογένεια. Το γεγονός ότι δεν καταφέραμε να πούμε τις ιστορίες μας σ' αυτούς, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τις πούμε σε όλους τους υπόλοιπους.
Πώς αντιδρούμε σε όσα ζητάει ο παπάς:
Αν δεν είμαστε θρήσκοι, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε τον σταυρό μας. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε ένα χώρο που πολλοί από τους γύρω μας σέβονται και σε μια ιδιαίτερη στιγμή. Αν όλοι σηκώνονται όρθιοι, το κάνουμε κι εμείς.