H βιομηχανία της μόδας είναι ένας χώρος μεγάλος και «δύσβατος» και η αλήθεια είναι ότι στο χώρο αυτό, τη μία μέρα είσαι μέσα ενώ την επομένη έξω. Ωστόσο μια πτώση, δεν σημαίνει απαραίτητα και την εξαφάνιση του brand ή του σχεδιαστικού οίκου.
Αυτό το αποδεικνύουν περίτρανα μεγάλα brands που ενώ ξεκίνησαν δυναμικά, έφτασαν και αυτά στο σημείο καμπής τους κάποτε. Εκεί είναι λοιπόν που αναλαμβάνουν τα ηνία νέα, δημιουργικά πρόσωπα και οδηγούν πάλι το όνομα στην κορυφή. Ας δούμε πως έγινε αυτό σε 5 κορυφαία fashion labels που έφτασαν πάλι να μεσουρανούν στον χώρο.Channel
Η Gabrielle “Coco” Chanel άνοιξε το πρώτο της κατάστημά το 1913, αλλά λίγα χρόνια αργότερα το 1939 αναγκάστηκε να το κλείσει λόγω κήρυξης του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τον πόλεμο όμως, και στις αρχές της δεκαετίας του ’50, αποφάσισε να ζωντανέψει ξανά το label και ποιος δεν μπορεί να το χαρακτηρίσει σαν ένα τεράστιο comeback. Αν και η πρώτη της συλλογή δέχτηκε χλιαρές κριτικές ο οίκος Chanel συνέχισε να αναπτύσσεται όλο και περισσότερο ενσωματώνοντας και προϊόντα ομορφιάς με αρχή το κλασσικό και πασίγνωστο «Rouge de Chanel» κόκκινο κραγιόν. Το 1983 αναλαμβάνει τον οίκο ο Karl Lagerfeld, αρχικά ως σχεδιαστής υψηλής ραπτικής, και στη συνέχεια ως επικεφαλής των pret-a-porter. Από τότε ο οίκος Chanel σημειώνει τεράστια άνθιση, με τον Karl να κινεί τα ηνία.
Balmain
Από τη στιγμή που άνοιξε το πρώτο του μαγαζί το 1949, ο Pierre Balmain έκανε το ομώνυμο label, συνώνυμο της γαλλικής φινέτσας και πολυτέλειας. Από τη δεκαετία του ’60 όμως άρχισε η πτώση η οποία συνεχίστηκε και μετά τον θάνατο του Pierre το 1982. Τότε το δεξί του χέρι, ο Erik Mortensen, πήρε τα ηνία, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να φτάσει στην κορυφή και πάλι τον οίκο. Από το 1990 και μετά που εγκατέλειψε και ο Mortensen ο γαλλικός οίκος πουλήθηκε και αγοράστηκε τρεις φορές χωρίς καμία όμως επιτυχία και με αποτέλεσμα να έχει χάσει πλέον την αίγλη του σαν σχεδιαστικός οίκος πολυτελείας. ΟOscar de la Renta ήταν ο από μηχανής θεός, ο οποίος το 1992 ανέλαβε τον οίκο και επανέφερε την υψηλή ραπτική. Ωστόσο, ο Christophe Decarnin και τα σχέδιά του ήταν αυτά που άρχισαν να αποκτούν όλο και περισσότερους λάτρεις και έτσι «αναστήθηκε» ο οίκος Balmain. Ο Olivier Rousteing, ο διάδοχος έπειτα από την αποχώρηση του παραπάνω, ήρθε γεμάτος όρεξη, έμπνευση και νεανικό vibe και έφτασε τον οίκο εκεί που είναι σήμερα. Ο οίκος Balmain, είναι πλέον τόσο δημοφιλής που ανάμεσα στους πιστούς πελάτες συγκαταλέγονται οι Beyoncé, Miley Cyrus, Rihanna και πολλοί άλλοι.
Balenciaga
Ο Cristóbal Balenciaga άνοιξε το μαγαζί το 1918, και αμέσως τράβηξε την προσοχή της υψηλής κοινωνίας της Ισπανίας. Έκανε μεγάλη επιτυχία σαν μόδιστρος η οποία όμως τελείωσε το 1972 με τον θάνατό του. Οι δύο επόμενοι creative directors, Michel Goma (1987–1991) και Josephus Melchior Thimister (1992–1997) δεν κατάφεραν και πολλά. Το 1997 όμως ο Nicolas Ghesquière κάνει την εμφάνισή τους με νέο όραμα για τον οίκο Balenciaga και τα καταφέρνει αποσπώντας υπέροχες κριτικές. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 ο οίκος σημειώνει ανοδική πορεία έχοντας κερδίσει πάλι την αρχική του αίγλη. Μια από της σημαντικότερες παρουσίες στην βιομηχανία της μόδας η οποία πλέον αναπτύσσεται ακόμα πιο γρήγορα με τον μοναδικό Alexander Wang – ο οποίος έχει τεράστια απήχηση- και οποίος πρόσφατα λάνσαρε και ένα νέο άρωμα για τον οίκο με το label Β Balenciaga. Τα προγνωστικά θετικότερα από ποτέ!
Luis Vuitton
Ο οίκος Louis Vuitton ξεκίνησε το 1854 ως ένα απλό κατάστημα στο Παρίσι το οποίο ήταν γνωστό για τις πολύ καλές του τσάντες ταξιδιού. Μάλιστα ήταν τόσες καλές οι τσάντες που το κατάστημα είχε δεχτεί παραγγελίες και από την σύζυγο του Ναπολέοντα ΙΙΙ, την Αυτοκράτειρα Eugenie. Το γνωστό ωστόσο λογότυπο του οίκου δημιουργήθηκε από το γιο του Louis Vuitton, τον Georges Vuitton, τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του πρώτου το 1896. Για επόμενα 160 χρόνια της ζωής του ο οίκος πήγαινε καλά και παρουσίαζε άνθιση και με το που ανέλαβε ο Marc Jacobs, ο οίκος Louis Vuitton εκτοξεύτηκε και πλέον είναι μια από τις πιο υπολογίσιμες δυνάμεις στη βιομηχανία της μόδας. Για 16 ολόκληρα χρόνια, ο Jacobs έκανε τα αδύνατα δυνατά διαμορφώνοντας μια αυτοκρατορία, το έργο της οποίας συνεχίζει σήμερα ο Nicola Ghesquière.
Για το τέλος, άφησα ένα label το οποίο σίγουρα δεν συγκαταλέγεται στην υψηλή ραπτική όπως τα παραπάνω, ούτε αποτελεί κάποιο μεγάλο σχεδιαστικό οίκο. Το μόνο σίγουρο, είναι ότι έχει κάνει στις μέρες μας ένα από τα πιο δυναμικά comeback και για αυτό αξίζει να αναφερθεί και η δικιά του ιστορία.
Birkenstock
Από την στιγμή που ο Kondrad Birkenstock σχεδίασε το πρώτο σανδάλι με την κυρτή σόλα στο εσωτερικό του, το 1897 αμέσως τα Birkenstock ταυτίστηκαν με την άνεση. Ωστόσο τη δεκαετία του ’70, έγινε το μεγάλο μπαμ κερδίζοντας τεράστια δημοσιότητα στις ΗΠΑ. Τα συγκεκριμένα σανδάλια εκείνη την εποχή ήταν γνωστά για την άνεση τους και την ευκολία που προσέφεραν στο περπάτημα, αλλά σίγουρα όχι για την κομψότητά τους. Ήταν εκείνα τα παπούτσια που τα φόραγες συνήθως στις διακοπές σου ή κάπου που δεν θα σε έβλεπε πολύ κόσμος. Όλα αυτά μέχρι που η σχεδιάστρια Phoebe Philo τα εμφανίζει στην πασαρέλα της, αργότερα ο οίκος Celine τα ενισχύει με γούνα στο εσωτερικό τους και γενικότερα αρχίζει να ανθίζει η τάση του «άσχημου παπουτσιού». Τα Birkenstock πλέον αποτελούν τάση μόδας και θα τα βρεις παντού!
