Και αφού αναλύσαμε και θάψαμε τον κλαρινογαμπρό, ώρα να μιλήσουμε για τον Έλληνα, τον τσίφτη, τον τσολιά ο οποίος θα σε κάνει βασίλισσα αν έχεις μια καλή δουλειά και ένα σπιτάκι γραμμένο στο όνομα σου.
Φαντάζομαι, ότι απορείς με αυτά που διαβάζεις αλλά αγαπημένη φίλη οφείλω να σε ενημερώσω πως ο γνωστός προικοθήρας των 60’s έχει επιστρέψει και καραδοκεί στη γωνία.
Δικαιολογημένα, φυσικά. Πως αλλιώς θα τα βγάλει πέρα ο αγαπημένος, μικρός αρχοντόβλαχος
που η μανούλα του τον μεγάλωσε με τα καλύτερα; Πως θα επιβιώσει αυτό το
γλυκό και αθώο πλάσμα με τον μικρό μισθό που του δίνουν, παρόλο τις σπουδές στην Αγγλία και τα τρία πτυχία ξένων γλωσσών;
Πως θα φέρει παιδιά στον κόσμο, ο κανακάρης αυτός, αν δεν έχει ένα τεσσάρι να τα στεγάσει;
Τι; Δεν έχεις προίκα; Ε, δε πειράζει. Το αγόρι θα
βρει άλλη. Ή μήπως δεν έχεις καταλάβει ότι οι γυναίκες είναι πιο πολλές
από τους άντρες; Τι θα κάτσει μαζί σου επειδή είπατε δυο γλυκόλογα και
κάνατε καμιά πενηνταριά φορές καλό σεξ; Έχεις τρελαθεί; Άσε μας κουκλίτσα μου και πες τη μαμά σου να αρχίζει να αγοράζει στους δοσατζήδες
κανένα σεντόνι και κανένα τραπεζομάντιλο γιατί μαζί με τον μικρό
αρχοντόβλαχο, θα έρθει παρέα και η αρχοντοβλάχικη οικογένεια του για
επιθεώρηση των προικιών. Και δε θέλεις η πεθερά να σχηματίσει άσχημη γνώμη, ε; Και, φυσικά, δε θέλεις.
Πιστεύεις ότι υπερβάλουμε; Χα! Ε, λοιπόν δεν υπερβάλουμε. Δεν υπάρχει, βέβαια, προικοσύμφωνο και δε θα έρθουν οι γονείς του αγοριού σου να συμφωνήσουν το ρευστό και τα ακίνητα με τον πατέρα σου αλλά έχει παρατηρηθεί πως το τελευταίο μεγάλο διάστημα της οικονομικής κρίσης, τα αγοράκια έχουν κάνει ένα επιλεκτικό πισωγύρισμα στις απαιτήσεις τους και περιμένουν από τα κορίτσια μια εξασφάλιση. Οικονομική, υλική, κενή και εντελώς συμφεροντολογική.
Μην είσαι χαζή. Φυσικά και δεν τους φτάνει μόνο η δουλειά σου. Και η διάθεση σου να φέρεις στη ζωή τα τέκνα σας και να φροντίσεις για την σωστή τους διαπαιδαγώγηση, δεν τους λέει και πολλά πράγματα. Τα αγόρια θέλουν περισσότερα. Δε μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους παντρεμένο και κλεισμένο σε ένα διαμέρισμα να την περνάνε μεροδούλι-μεροφάι. Αν ήταν έτσι, γιατί να μη μείνουν στο πατρικό τους να έχουν τη μάνα/ δουλάρα να τους τα ακουμπάει όλα στα χέρι μαζί και τη σύνταξη;
Χαζοί νομίζεις πως είναι;
Αγάπη μου, για μια ακόμη φορά στην ιστορία, το συναίσθημα
υπολογίζεται σαν τροχοπέδη στην εξέλιξη και σε αυτό που ονομάζουμε
ποιοτική ζωή και τείνει να γίνει πασέ.
Δεν ωφελεί να τον αγαπάς μόνο τον πασά, πρέπει και να τον ταΐζεις. Αλλιώς θα σου φύγει και θα μείνεις ρέστη και ταπί. Ψυχολογικά, εννοούμε. Γιατί οικονομικά έτσι και αλλιώς ταπί είσαι. Και ο τύπος που θα το παίξει στεναχωρημένος και πληγωμένος, σε πολύ μικρό διάστημα θα έχει βρει αποκούμπι σε κάποια που θα μπορεί να του τα ακουμπάει και μάλιστα χωρίς καμιά διαμαρτυρία.
Αν αναρωτιέσαι, τώρα, πως θα ανεχθεί μια γυναίκα, στην εποχή μας, να αγαπηθεί μόνο και μόνο για το πορτοφόλι της, θα σου απαντήσω με μια μόνο λέξη: Απόγνωση. Ναι, βρε αγάπη μου. Όταν υπάρχουν γύρω σου ελάχιστοι άντρες και νιώθεις το βιολογικό σου ρολόι να σε πιέζει και τα όνειρα σου για οικογένεια να απειλούνται, μπορείς εύκολα να υποπέσεις σε αυτό το σφάλμα. Καταστροφικό, αλλά συμβαίνει. Για την ακρίβεια πάντα συνέβαινε οι γυναίκες να κάνουν βιαστικές επιλογές λόγω του χρόνου αλλά και του κοινωνικού περίγυρου που σπεύδει να τις χαρακτηρίσει γεροντοκόρες.
Φυσικά και όπως είναι επόμενο, εγώ θα σου προτείνω να γυρίσεις τη πλάτη σε αυτό το trend της εποχής και να αφήσεις τους προικοθήρες για εκείνες που το αντέχουν ή που δεν έχουν υψηλό δείκτη αξιοπρέπειας. Σταμάτα να σκέφτεσαι τον γάμο και την απόκτηση ενός παιδιού σαν τον μόνο σκοπό που μπορείς να έχεις στη ζωή σου.
Η γιαγιά μου έλεγε πως αυτά (τα του γάμου) είναι τυχερά. Ναι, έτσι
είναι. Αν είναι να σου κάτσει ένας καλός τύπος που θα αγαπήσει εσένα και
μόνο εσένα και θα θελήσει να μοιραστεί τη ζωή του μαζί σου, έχει καλώς.
Αν, όμως, σου κάτσει ο αρχοντομαλάκας, ας τον να πάει στο διάολο. Δεκαετίες κάναμε για να απαλλαγούμε από αυτές τις ηλίθιες, οπισθοδρομικές και ταπεινωτικές, για τις γυναίκες, σκέψεις και δράσεις. Οι προικοθήρες μπορούν άνετα να μεταμορφωθούν σε αγωνιστές αν θέλουν να επιβιώσουν. Ας μην αφήσουμε να πολλαπλασιαστεί το φαινόμενο του κηφήνα. Ας κλείσουμε τη πόρτα σε όσους θέλουν να ποδοπατήσουν με την ασχήμια τους την ζωή μας.
Χίλιες φορές καλύτερα μόνη σου παρά μαζί με ένα μαλάκα.
Η ζωή είναι πολύ ωραία όταν την μοιράζεσαι αλλά μόνο με τους κατάλληλους ανθρώπους. Διαφορετικά είναι αβάσταχτη. Και εσύ δε θέλεις μια τέτοια ζωή, έτσι δεν είναι;
Πιστεύεις ότι υπερβάλουμε; Χα! Ε, λοιπόν δεν υπερβάλουμε. Δεν υπάρχει, βέβαια, προικοσύμφωνο και δε θα έρθουν οι γονείς του αγοριού σου να συμφωνήσουν το ρευστό και τα ακίνητα με τον πατέρα σου αλλά έχει παρατηρηθεί πως το τελευταίο μεγάλο διάστημα της οικονομικής κρίσης, τα αγοράκια έχουν κάνει ένα επιλεκτικό πισωγύρισμα στις απαιτήσεις τους και περιμένουν από τα κορίτσια μια εξασφάλιση. Οικονομική, υλική, κενή και εντελώς συμφεροντολογική.
Μην είσαι χαζή. Φυσικά και δεν τους φτάνει μόνο η δουλειά σου. Και η διάθεση σου να φέρεις στη ζωή τα τέκνα σας και να φροντίσεις για την σωστή τους διαπαιδαγώγηση, δεν τους λέει και πολλά πράγματα. Τα αγόρια θέλουν περισσότερα. Δε μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους παντρεμένο και κλεισμένο σε ένα διαμέρισμα να την περνάνε μεροδούλι-μεροφάι. Αν ήταν έτσι, γιατί να μη μείνουν στο πατρικό τους να έχουν τη μάνα/ δουλάρα να τους τα ακουμπάει όλα στα χέρι μαζί και τη σύνταξη;
Χαζοί νομίζεις πως είναι;
Δεν ωφελεί να τον αγαπάς μόνο τον πασά, πρέπει και να τον ταΐζεις. Αλλιώς θα σου φύγει και θα μείνεις ρέστη και ταπί. Ψυχολογικά, εννοούμε. Γιατί οικονομικά έτσι και αλλιώς ταπί είσαι. Και ο τύπος που θα το παίξει στεναχωρημένος και πληγωμένος, σε πολύ μικρό διάστημα θα έχει βρει αποκούμπι σε κάποια που θα μπορεί να του τα ακουμπάει και μάλιστα χωρίς καμιά διαμαρτυρία.
Αν αναρωτιέσαι, τώρα, πως θα ανεχθεί μια γυναίκα, στην εποχή μας, να αγαπηθεί μόνο και μόνο για το πορτοφόλι της, θα σου απαντήσω με μια μόνο λέξη: Απόγνωση. Ναι, βρε αγάπη μου. Όταν υπάρχουν γύρω σου ελάχιστοι άντρες και νιώθεις το βιολογικό σου ρολόι να σε πιέζει και τα όνειρα σου για οικογένεια να απειλούνται, μπορείς εύκολα να υποπέσεις σε αυτό το σφάλμα. Καταστροφικό, αλλά συμβαίνει. Για την ακρίβεια πάντα συνέβαινε οι γυναίκες να κάνουν βιαστικές επιλογές λόγω του χρόνου αλλά και του κοινωνικού περίγυρου που σπεύδει να τις χαρακτηρίσει γεροντοκόρες.
Φυσικά και όπως είναι επόμενο, εγώ θα σου προτείνω να γυρίσεις τη πλάτη σε αυτό το trend της εποχής και να αφήσεις τους προικοθήρες για εκείνες που το αντέχουν ή που δεν έχουν υψηλό δείκτη αξιοπρέπειας. Σταμάτα να σκέφτεσαι τον γάμο και την απόκτηση ενός παιδιού σαν τον μόνο σκοπό που μπορείς να έχεις στη ζωή σου.
Αν, όμως, σου κάτσει ο αρχοντομαλάκας, ας τον να πάει στο διάολο. Δεκαετίες κάναμε για να απαλλαγούμε από αυτές τις ηλίθιες, οπισθοδρομικές και ταπεινωτικές, για τις γυναίκες, σκέψεις και δράσεις. Οι προικοθήρες μπορούν άνετα να μεταμορφωθούν σε αγωνιστές αν θέλουν να επιβιώσουν. Ας μην αφήσουμε να πολλαπλασιαστεί το φαινόμενο του κηφήνα. Ας κλείσουμε τη πόρτα σε όσους θέλουν να ποδοπατήσουν με την ασχήμια τους την ζωή μας.
Χίλιες φορές καλύτερα μόνη σου παρά μαζί με ένα μαλάκα.
Η ζωή είναι πολύ ωραία όταν την μοιράζεσαι αλλά μόνο με τους κατάλληλους ανθρώπους. Διαφορετικά είναι αβάσταχτη. Και εσύ δε θέλεις μια τέτοια ζωή, έτσι δεν είναι;
galsnguys.gr
